Dzień 16 - presja otoczenia

W ciągu ostatnich kilkunastu dni ograniczyłem wyjazdy służbowe i większość pracy wykonuję zdalnie, a że technika daje takie możliwości, siedząc w domu z laptopem na kolanach przez kilka godzin załatwiam co mogę. Komputer komputerem, ale niestety wszystkiego w ten sposób ogarnąć się nie da, więc te dwa dni w tygodniu zmuszony jestem dźwigać d... i odwiedzać różne miejsca. 

Tak jak w pierwszym tygodniu kiepskie sampoczucie było ograniczeniem samym w sobie, tak później ustępując oddawało pole słabemu wyglądowi. 
Jeśli ktoś chudnie w kilkanaście dni prawie 10 kg to  siłą rzeczy nie może wyglądać kwitnąco i musi spodziewać się reakcji otoczenia. Dzisiaj np. kilka osób mnie nie rozpoznało, część bez oporów pytała na co choruję, inni byli bardziej taktowni i podczas rozmowy prostu skanowali mnie wnikliwie niespokojnym i zniesmaczonym wzrokiem. Byli tacy, którzy nie owijali w bawełnę i krytykowali całą akcję sugerując, że powinienem natychmiast przerwać ten wyniszczający akt agresji na własne ciało bo zachoruję i umrę :). 
Pod koniec dnia pracy poczułem się fizycznie i psychicznie gorzej, dopiero gdy zamknąłem się w mojej samochodowej klatce Faradaya i wyruszyłem do domu, mogłem odetchnąć, zrelaksować się i wrócić do pionu.

Wychudzenie to stan chwilowy więc nie rozpaczam. W trakcie procesu odbudowy, dzięki najpierw sokom potem warzywom i owocom wsuwanym w pierwszej jego fazie, komórki nabiorą wody i wypełnią sie zapadłości. 


Waga: 69,4
Ciśnienie 130/72
Puls 58